[Beethoven Connotations | Antwerp Spring Festival]

Casco Phil © Antoine Porcher

Kadi Jürgens mezzosopraan

Benjamin Haemhouts dirigent

Ludwig van Beethoven – Ouverture tot Egmont, Op. 84
Wim Henderickx– Only Darkness and Shadows, op poëzie van Triin Soomets
Luc Van Hove – Diabelli Veränderung, Op. 43
Ludwig van Beethoven – Symfonie nr. 5 in Es mineur, Op. 67

Maar weinig mensen zullen er iets tegenin brengen: Ludwig van Beethoven is een van de grootste componisten aller tijden. Eigenhandig heeft hij de grenzen van het orkestwerk verlegd. In zijn negen symfonieën zit een onhoudbaar vooruitstrevende evolutie. De ‘Eroica’, de ‘Pastorale’, de massieve Negende … allemaal waren ze baanbrekend op hun manier. In het symfonische repertoire is er een ‘voor’ en een ‘na’ Beethoven. Zo invloedrijk is hij geweest.

Het hoeft dan ook niet te verbazen dat alle latere componisten zich (moeten) meten met de meester. Brahms durfde pas op 43-jarige leeftijd met een symfonie debuteren omdat hij de druk van Beethoven voelde; Wagner noemde de Negende ‘het mystieke doel van al mijn verlangens over muziek’. Zonder Beethoven geen Mahler, geen Stravinsky, geen Stockhausen.

Op het Antwerp Spring Festival brengen we die intergenerationele dialoog op de planken. Met enerzijds natuurlijk muziek van Beethoven zelf: de ouverture uit de toneelmuziek voor Egmont en de Vijfde Symfonie met zijn iconische openingsnoten. Die werken combineren we met muziek van componisten uit eigen land. Toondichters als Luc Van Hove en de betreurde Wim Henderickx die met admiratie naar Ludwig van keken, en vervolgens op een volstrekt eigen manier met zijn symfonische toontaal aan de slag gingen.

terug naar overzicht